Bu aralar nedendir bilinmez hep cocuklugumda yasadigim mutlu anlar geliyor aklima,sanirim yaşlandım..
Cocuklugunu ozlemeyen var mi ? Bence yoktur.Ilk arkadasiniz,ilk oyununuz,ilk aşkınız ve daha nicesi insan gercekten cok ozluyor o gunlerini..Oyle zengin bir aile xocugu degilim.Kucucuk bodrum kat 60 m2lik bi evde buyudum şu yaşıma kadarda o evin sicakligini hic bi yerde bulamadim.Hatirliyorum da o zamanlar babam balik tutmasini cok severdi bi suru olta takimi igneler,misinalar,firdonduler,kamislar vs vardi.En cok ozledigim durum ne biliyormusunuz ?
Babamin Saat gecenin 4unde " kalk oglum baliga gidiyoruz " demesiydi.Uykusuz bile olsam bi anda yataktan firlardim dile kolay 20 sene gecmis ama dun gibi hatirliyorum.Hemen elimi yuzumu yikar babamin hazirlanmasini beklerdim evde kahvalti yapmazdik.Balatta bi kahve vardi onunde yasli bi amca hergun pogaca satardi.Alirdik ordan pogacamizi ikide cay soylerdik hizli hizli yerdik.Hava aydinlanmadan gitmemiz gerekiyordu.O pogacanin bile tadi hala aklimda.
Kahvaltiyi yaptiktan sonra inerdik sahilde tabi o zamanlar yollarda sokak lambalari filan cok yoktu zifiri karanlikti heryer onunu bile zor goruyordun.Sahile ulastigimizda olta takimini hazirlar balik gelmesini beklerdik.Hic unutmuyorum bi gün yaklasik 3 4 kilo sari kanat yakalamistik.Babam baliklari yakaladikca yuzundeki sevinci daha da artiyordu.
Kucukken babamla cok iyi anlasirdik buyudukce anlasamaz olduk.Cogu zaman kavga ederiz birbirimizle konusmayiz.Hep aklima geliyor gideyim babamin yanina ona " Babam eski gunlerimizi cok ozledim " diyip boynuna sıkıca sarilayim ama olmuyor iste bende oda sevgimizi gosteren insanlar degiliz.Ikimizde agir basli asabiyiz.Ne kadar anlasamasakta babam benim icin cok degerlidir.Her zaman bana yardimci olmustur sevgisini gosteremese de.Hastalandigimda basimda durur istedigim bisey oldugunda hemen yapardi.
O yillarda 94 model lada samaramiz vardi sifir almistik.Koyu kirmizi rengiyle milletin gozu cikiyordu.Cok saglam arabaydi bayada dikkat cekerdi o yillarda.Gece is cikisi annemle beni alir sahil boyunca gezerdik.Sonra unkapaninin orda vefa bozacisi vardi oraya giderdik.Leblebilerimizi atardik icine yavas yavas icerdik.Hey gidi gunler hey anlatirken hayatim film seridi gibi gozumun onunden geciyor ve duygulaniyorum..
Cok ozledim cocuklugumu..O zamanlar ne dert vardi ne bisey kucucuk seylerle mutlu olmasini bilirdik.Bu yazimda hep babamdan bahsettim gelecek yazida annemide anlatacagim..Siz siz olun anne babaniz hayattayken kiymetini bilin.Allaha sukur ikiside hayatta ama bisey olursa inanin ne yaparim bilmiyorum
Kalin saglicakla...
